Een koude wind blies ons ieder
naar een ander huis’ (Marjolein Pieks)

Verbinding en verlies

Leven is zoeken naar verbinding, in relaties en bezigheden. Daarmee geven we betekenis aan ons bestaan. Maar leven is ook afscheid nemen en verliezen. Dat is de keerzijde van verbinden. Het is zeer ingrijpend wanneer wij iemand verliezen door een overlijden. Door te rouwen proberen wij het verlies een plek te geven.
Maar hoe is het als jouw dierbare zachtjes wegglijdt in andere werelden? Hoe ga je daar mee om? Je raakt je liefste kwijt terwijl hij er nog lijfelijk is. Dat gebeurt bij dementie.
Je partner verandert langzamerhand in iemand die je niet meer herkent. En de dementerende zal op den duur ook jou niet meer herkennen. De verbinding tussen jullie tweeën wordt enorm uitgedaagd. De ‘gewone’ band die jullie hadden, verandert in een geheel andere. Dat is voor beiden een pijnlijk proces. De verliezen stapelen zich op en dat maakt het heel zwaar.
Vaak heb je zelf niet eens door dat je aan het rouwen bent. Hij leeft toch nog! Jij en je partner zijn in feite voortdurend aan het veranderen en verliezen. Ook de omgeving reageert niet altijd even begripvol.
Het is belangrijk dat je erkent dat je rouwt. Want rouwen is het antwoord op dat zoetjes aan verliezen van jouw dierbare (dat overigens heel bitter is om te ervaren). Iedereen beleeft dat op zijn eigen wijze. Als je rouwt, reageer je met je lichaam, gevoel, gedachten en gedrag op het verlies.

Overgang

Net als bij een overlijden gaat een dementerende naar een andere werkelijkheid. Dit gaat geleidelijk en het bijzondere is dat dit gebeurt terwijl hij nog op aarde leeft. De dementerende is zich hier van bewust. Dat is enorm angstig en verdrietig. Dus probeert hij zich aan te passen aan onze werkelijkheid of te doen alsof hij nog in onze wereld functioneert. Dat geeft gevoelens van eenzaamheid, schaamte en wanhoop.
Misschien wordt het tijd om anders te gaan kijken. Dat wij ons realiseren dat iemand met dementie een van de meest aardse instrumenten loslaat: het denken. En dat dit vertrek uit het denkbewustzijn ervoor zorgt dat hij toegang krijgt tot de ziel. De dementerende vertoeft letterlijk al in hogere sferen. Waarom worden wij dan niet nieuwsgieriger naar wat hij beleeft? Waarom blijven wij hoofdschuddend zijn realiteit ontkennen?
Rouw is de keerzijde van liefde. Rouw is liefde die zijn adres is kwijt geraakt. Alleen een hartverbinding met de ander kan de pijn verzachten. Laten we dit doen.